Diamentowy grant

Projekty finansowane w ramach programu "Diamentowy grant"

IMIĘ I NAZWISKO KIEROWNIKA PROJEKTU Natalia Miernik Tytuł projektu: "Wpływ łąk podwodnych Zostera marina na aktywność bioturbacyjną makrofauny w różnych warunkach temperaturowych"

Głównym celem projektu jest określenie wpływu gęstości sadzonek Zostera marina na aktywność bioturbacyjną makrofauny na obszarach łąk podwodnych Zatoki Puckiej. Łąki podwodne działają jak filtr zatrzymując materię organiczną w strefie przybrzeżnej. Jest to niezwykle cenna funkcja, jednak rola makrofauny w tym zjawisku jest bardzo słabo poznana. Dodatkowo projekt ma na celu zbadanie wpływu temperatury na wyżej wymienione procesy. Wahania temperatury mogą wynikać z naturalnych zmian sezonowych lub być wynikiem globalnych zmian klimatu. Wiadomym jest, że występują sezonowe zmiany w składnie gatunkowym, zagęszczeniu i biomasie organizmów na łąkach podwodnych jednak wpływ tych zmian na aktywność bioturbacyjną zwierząt pozostaje niezbadany. Określenie wpływu podwyższonej temperatury pozwoli na podjęcie prób przewidzenia jak ekosystemy łąk podwodnych – tak ważne w kontekście funkcjonowania stref przybrzeżnych, będą reagowały na podwyższenie temperatury w wyniku zmian klimatu.
Badania te zostaną przeprowadzone w sposób eksperymentalny na rdzeniach pobranych ze środowiska naturalnego. Badanie całych zespołów bentosowych pozwala na najbardziej kompleksowe podejście do tematu funkcjonowania ekosystemów. Eksperymenty zostaną przeprowadzone w naturalnych oraz zmodyfikowanych (podwyższonych) warunkach termicznych. Polegać będą na nałożeniu warstwy luminescencyjnych znaczników na powierzchnię osadu, a następnie analizie ich rozmieszczenia w jego kolumnie po upływie okresu inkubacji. Wyniki badań pozwolą stwierdzić jaki wpływ ma bliskość oraz gęstość łąk podwodnych na aktywność bioturbacyjną organizmów na niej żyjących oraz jak na procesy zachodzące w osadach wpłynie sezon i temperatura. Wyniki te w znacznym stopniu wzbogacą naszą wiedzę o funkcjonowaniu tych cennych ekosystemów i pozwolą na ich skuteczniejszą ochronę, a także będą mogły być wykorzystane w modelach służących do określania roli strefy przybrzeżnej w przetwarzaniu materii organicznej i pierwiastków biogenicznych.
NAZWA WYDZIAŁU Wydział Oceanografii
i Geografii
NUMER UMOWY 0030/DIA/2020/49
OKRES REALIZACJI 13.11.2020 - 12.11.2024
KWOTA FINANSOWANIA 219 950,00 zł

 

IMIĘ I NAZWISKO KIEROWNIKA PROJEKTU Piotr Bereznowski Tytuł projektu: "Analiza sieci. Stabilność metody oraz jej zastosowanie w obszarze uzależnień behawioralnych, na przykładzie uzależnienia od pracy oraz uzależnienia od uczenia się"

Analiza sieci jest nowatorskim, a zarazem bardzo obiecującym podejściem do analizy danych psychologicznych, które opiera się na analizie bezpośrednich, przyczynowych relacji pomiędzy poszczególnymi symptomami zaburzenia psychicznego (lub innego konstruktu psychologicznego). W parze z wysoką nowatorskością idzie jednak również ograniczona wiedza na temat metody jak i adekwatności jej zastosowania oraz jej użyteczności w różnych obszarach psychologii. Z tych powodów proponowany projekt ma dwa cele. Po pierwsze, zapewnienie danych na temat stabilności analizy sieci, które pozwolą określić jakiej wielkości próby zapewniają odpowiednią moc statystyczną zależnie od właściwości postulowanej sieci (np. liczby węzłów). Po drugie, zaadaptowanie podejścia sieciowego do dziedziny uzależnień behawioralnych z wykorzystaniem danych na temat uzależnienia od pracy oraz uzależnienia od uczenia się.
Projekt rozplanowany jest na cztery lata. Składa się on z siedmiu badań poprzecznych, jednego badania longitudinalnego, jednego badania symulacyjnego oraz jednego badania opartego o wielokrotne próbkowanie. Do ich realizacji zostaną wykorzystane trzy duże bazy danych zastanych pochodzących z populacji polskiej i norweskiej. Wyniki badań będą upowszechnione przez publikacje w zagranicznych czasopismach dotyczących uzależnień (w tym uzależnień behawioralnych) i psychometrii, a także jako referaty na konferencjach. Planuje się publikację siedmiu artykułów i wygłoszenie co najmniej sześciu referatów związanych z projektem.
NAZWA WYDZIAŁU Wydział Nauk Społecznych
NUMER UMOWY 0012/DIA/2018/47
OKRES REALIZACJI 14.09.2018 - 13.09.2022
KWOTA FINANSOWANIA 179 960,00 zł

 

IMIĘ I NAZWISKO KIEROWNIKA PROJEKTU Artur Sawicki Tytuł projektu: "Sprawczo-wspólnotowy model narcyzmu w kontekście związków romantycznych"

Głównym celem projektu jest zaimplementowanie sprawczo-wspólnotowego modelu narcyzmu (Gebauer, Sedikides, Verplanken, Maio, 2012) do badań nad jakością bliskich związków. Dotychczasowe badania dotyczące funkcjonowania narcyzów w związkach romantycznych dotyczyły jedynie narcyzmu klasycznego (sprawczego). W pracy wprowadzającej konstrukt narcyzmu wspólnotowego (Gebauer i in., 2012) wykazano zbieżność motywów obu form narcyzmu indywidualnego (potrzeb wielkości, władzy i poczucia roszczeniowości). Z tego powodu w projekcie założono, że są one dwoma sposobami realizowania tychże motywów, a ich konsekwencje mają negatywny wpływ na jakość związków romantycznych. W zdecydowanej większości badacze wykazują skuteczność autoprezentacji i przekonań związanych z narcyzmem we wchodzeniu w krótkoterminowe relacje, a także ich nieskuteczność w relacjach długoterminowych (m. in. Wurst, Gerlach, Dufner, Rauthmann i in., 2016). Takie wyniki badań pozwalają wnioskować o ewolucyjnej zasadności istnienia narcyzmu (i związanych z nim eksploatatywnych strategii w relacjach interpersonalnych) wśród mężczyzn (Jonason, Li, Webster, Schmitt, 2009). Wspólnotowa forma narcyzmu może być wyjaśniana ewolucyjnie jako kobieca forma silnej rywalizacyjności na rynku matrymonialnym, w szczególności jako wyolbrzymiona, zwodnicza forma autoprezentacji (Strategic Interference Theory; Buss, 1989a; Buss, 1989b; Haselton, Buss, Oubaid, Angleitner, 2005) nastawiona na utwierdzanie swojego obrazu w oczach partnera jako osoby w którą warto inwestować. W projekcie założono, że narcyzm wspólnotowy, jako równoległa forma realizacji tych samych wielkościowych motywów i zwodnicza strategia reprodukcyjna, wiąże się ze stopniowym obniżaniem zadowolenia ze związku partnerów, analogicznie do narcyzmu sprawczego (Lavner, Lamkin, Miller, Campbell, i in., 2016). Projekt rozplanowany jest na cztery lata. Składa się on z sześciu badań, w których do sprawdzenia relacji między narcyzmem i jakością związku romantycznego wykorzystywane będą sprawdzone i rzetelne miary kwestionariuszowe, obserwacyjne i fizjologiczne. Założenie dotyczące negatywnych skutków długofalowych narcyzmu zostanie zweryfikowane w badaniu longitudinalnym. Wyniki badań będą upowszechniane przez publikacje w zagranicznych i krajowych czasopismach związanych z psychologią społeczną i psychologią osobowości, a także jako referaty na konferencjach. Planuje się publikację co najmniej czterech artykułów związanych z projektem.
NAZWA WYDZIAŁU Wydział Nauk Społecznych
NUMER UMOWY 0086/DIA/2017/46
OKRES REALIZACJI 31.08.2017 - 30.08.2021
KWOTA FINANSOWANIA 179 986,00 zł

 

IMIĘ I NAZWISKO KIEROWNIKA PROJEKTU Klaudiusz Czudek Tytuł projektu: "Sprawczo-wspólnotowy model narcyzmu w kontekście związków romantycznych"

Projekt dotyczy istnienia i jedynosci miar niezmienniczych dla operatorów Markowa, a takze ich własnosci takich jak asymptotyczna stabilnosc. Projekt jest szczególnie poswiecony iterowanym układom funkcyjnym z prawdopodobienstwami. Wymienionymi wyzej zagadnieniami zajmowali sie wysokiej klasy matematycy, miedzy innymi: Y. Sinai, M. Hairer (laureat medalu Fieldsa z 2014 roku), J. Yorke, A. Lasota.
Głównym celem projektu jest próba wypracowania podstawowych metod, które pozwalałyby dowodzic istnienia, jedynosci i stabilnosci miar niezmienniczych dla iterowanych układów funkcyjnych złozonych z homeomorfizmów odcinka [0, 1] zachowujacych orientacje z prawdopodobienstwami zaleznymi od połozenia i tym samym uogólnienia otrzymanych niedawno rezultatów dla tych samych iterowanych układów funkcyjnych ze stałymi prawdopodobienstwami. W przypadku, gdy prawdopodobienstwa zaleza od połozenia, wszystkie istniejace techniki dowodzenia tego typu twierdzen zostały uzyskane dla układów złozonych z odwzorowan zwezajacych lub dla układów zwezajacych w sredniej. W przypadku homeomorfizmów odcinka [0, 1] te podstawowe załozenia nie moga zostac spełnione.
Dalszym celem projektu jest znalezienie podstawowych własnosci opisanego wyzej łancucha Markowa, w szczególnosci własnosci otrzymanej miary niezmienniczej. Szczególnie interesujacym i bardzo trudnym problemem jest absolutna ciagłosc otrzymanej miary niezmienniczej wzgledem miary Lebesgue’a, nawet w przypadku, kiedy prawdopodobienstwa sa stałe. Otrzymanie jakichkolwiek wyników dotyczacych tego zagadnienia bedzie duzym sukcesem.
Otrzymane wyzej rezultaty byc moze uda sie przeniesc na przypadki iterowanych układów funkcyjnych na innych rozmaitosciach, głównie na okregu lub najprostszych powierzchniach.
NAZWA WYDZIAŁU Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki
NUMER UMOWY 0090/DIA/2017/46
OKRES REALIZACJI 31.08.2017 - 30.08.2021
KWOTA FINANSOWANIA 122 222,00 zł

 

IMIĘ I NAZWISKO KIEROWNIKA PROJEKTU Sandra Skibiszewska Tytuł projektu: "Poszukiwanie skutecznego inhibitora agregacji osoczowego białka amyloidu A oraz próby poznania mechanizmu jego agregacji"

Amyloidoza wtórna to choroba, w której odkładane są zewnątrzkomórkowo złogi amyloidowe, głównie w tkankach miąższowych: w nerkach, wątrobie, śledzionie, a nawet w sercu. Choroba ta jest bardzo niebezpieczna dla człowieka, ponieważ skutkiem nagromadzonych złogów amyloidowych jest obumieranie tkanek oraz zaburzenia w prawidłowym funkcjonowaniu narządów. Dlatego projekt ten skupia się na znalezieniu skutecznego inhibitora agregacji białka, którego agregaty wywołują ten typ amyloidozy oraz na poznaniu mechanizmu powstawania tych patologicznych struktur. Białkiem, którego tendencje agregacyjne chcemy zatrzymać jest osoczowe białko amyloidu A (SAA). Struktura krystaliczna tego białka potwierdza, iż występuje ono natywnie w formie heksameru zbudowanego z dwu trimerów. Nie wiadomo jednak czy heksamer jest zdolny do tworzenia struktur fibrylarnych, czy też musi on rozdysocjować na mniejsze podjednostki tj. trimery, dimery, monomery, aby możliwa była inicjacja agregacji. Zaplanowaliśmy więc szereg eksperymentów, które mają wyjaśnić jaki jest mechanizm agregacji SAA. Mechanizm agregacji badany będzie różnymi technikami fizykochemicznymi. Zastosujemy chromatografię wykluczenia, dynamiczne rozpraszanie światła, dichroizm kołowy, fluorescencję, sieciowanie glutaraldehydem połączone z trawieniem enzymatycznym i analizą z wykorzystaniem technik elektroforetycznych lub spektrometrii mas. Oprócz prób poznania mechanizmu prowadzone będą także badania nad zaprojektowaniem skutecznego inhibitora agregacji SAA. Potencjalny inhibitor będzie zaprojektowany w oparciu o sekwencję 1-5 SAA (RSFFS) oraz 17-20 β-amyloidu (LVFF). Wybór tych dwóch sekwencji poprzedziły wcześniejsze badania wykonywane w naszej grupie badawczej, w których dowiedziono, że te dwa peptydy są w stanie znacząco inhibować agregację SAA. W tych dwóch sekwencjach będą wprowadzane rożne modyfikacje w pozycjach zajmowanych przez reszty fenyloalaniny, które są kluczowe w procesie agregacji, co zostało również udowodnione przez nas i opublikowane niedawno w czasopiśmie Amino Acids. Projekt ten zawiera dwa niezależne tematy do realizacji, jednak poznanie mechanizmu agregacji SAA ułatwiłoby zaprojektowanie inhibitora, który posiadałby niezbędne elementy potrzebne do zatrzymania powstawania fibryli amyloidowych.
NAZWA WYDZIAŁU Wydział Chemii
NUMER UMOWY 0224/DIA/2016/45
OKRES REALIZACJI 06.12.2016- 5.12.2020
KWOTA FINANSOWANIA 220 000,00 zł

 

IMIĘ I NAZWISKO KIEROWNIKA PROJEKTU Angelika Michalak

Tytuł projektu: "Terapeutyczne zastosowanie metabolitów wtórnych roslin rodzaju Iris. Wydajne pozyskiwanie, analiza i zastosowanie ekstraktów aktywnych biologicznie" 
 

Rośliny z rodzaju kis (pol. irys, kosaciec) są przedstawicielami liczącej ponad 200 gatunków rodziny lridaceae (pol. kosaćcowate), szeroko rozpowszechnionej na świecie. Znane są nie tylko dzięki atrakcyjnym kwiatom, ale również ze względu na fakt, iż ekstrakty pozyskiwane z kłączy irysów stosowane są jako środek wykrztuśny, przeciwbólowy i dezynfekcyjny. Produkowane przez te rośliny substancje zapachowe wykorzystuje przemysł perfumeryjny i kosmetyczny. Irysy cieszą się dużym zainteresowniem badaczy z powodu produkowanych przez nie metabolitów wtórnych o aktywności biologicznej. Kłącza irysów bogate są w izoflawony, chinony, flawanoidy i triterpenoidy — związki wykazujące właściwości cytotoksyczne oraz przeciwdrobnoustrojowe. Niektóre wyizolowane triterpenoidy (m.in. iridal), wykazują wyższą aktywność cytotoksyczną w stosunku do komórek białaczki szpikowej w porównaniu do powszechnie wykorzystywanych cytostatyków takich jak taxol czy doksorubicyna. Wykazano również iż ekstrakty z irysów wykazują właściwości przeciwdrobnoustrojowe, zarówno na grzyby, jak również na gram-dodatnie i gram-ujemne bakterie patogenne dla człowieka.
Rośliny irysa stanowią więc doskonały materiał do badań związanych z pozyskiwaniem z ich tkanek biologicznie aktywnych metabolitów wtórnych. Nowatorskim podejściem w projekcie dotyczącym hodowli irysa w kulturach in vitro będzie transformacja roślin przy użyciu Agrobacterium rhizogenes w celu uzyskania kultur korzeni włośnikowatych oraz zastosowanie w pożywkach hodowlanych elicytorów w celu zwiększenia produkcji związków farmakologicznie czynnych. Projekt zakłada szczegółową analizę aktywności substancji pozyskanych z tkanek irysów pod kątem ich cytotoksyczności na linie komórek nowotworowych: HeLa, MCF-7 oraz HL-60 oraz linię komórek skóry HaCaT. Zbadana zostanie również ich aktywność przeciwdrobnoustrojowa na mikroorganizmy patogenne dla człowieka, wielolekooporne izolaty kliniczne: Klebsiella pneumoniae, Escherichia coli, Enterococcus faeclis, Candida albicans, w tym zdolne do tworzenia biofilmu: Staphylococcus aureus i Pseudomonas aeruginosa. Sprawdzony zostanie także potencjał aplikacyjny zastosowania ekstraktów z irysów w połączeniu z nanocząstkami srebra (AgNPs) w zwalczaniu zakażeń bakteryjnych i grzybiczych.
Innowacyjnym podejściem w projekcie będzie również zastosowanie urządzeń typu Lab-on-a-chip, czyli mikroukładów przepływowych do testów aktywności biologicznej ekstraktów z irysów na bakterie. Badania obejmują zaprojektowanie układu, który przyspieszy analizy aktywności przeciwdrobnoustrojowej, pozwoli ograniczyć ilość zużywanych odczynników oraz zwiększy dokładność i precyzję badań. Planowane jest również zaprojektowanie mikroukładu umożliwiającego równoczesne badanie aktywności kombinacji ekstraktów z irysów i AgNPs w celu znalezienia synergii pomiędzy dwoma czynnikami bakteriobójczymi.
Uzyskane wyniki badań pozwolą rozszerzyć obecny stan wiedzy w zakresie wydajnego pozyskiwania biologicznie aktywnych metabolitów wtórnych zawartych w tkankach irysów w kulturach in vitro. Pozwolą również dostarczyć cennych informacji na temat aktywności biologicznej związków zawartych w ekstraktach z irysów, dzięki analizie właściwości przeciwdrobnoustrojowych i cytotoksycznych. Interdyscyplinarny charakter projektu podkreśla zastosowanie nowego rozwiązania badawczego — mikroukładów przepływowych. Z kolei innowacyjnym podejściem projektu będzie zastosowanie mikroukładów do badania potencjalnej aktywności przeciwbakteryjnej całych ekstraktów z irysów w połączeniu z AgNPs.

 
NAZWA WYDZIAŁU Międzyuczelniany Wydział Biotechnologii
NUMER UMOWY 0145/DIA/2015/44
OKRES REALIZACJI 01.10.2015- 30.09.2019
KWOTA FINANSOWANIA 199 775,00 zł

 

IMIĘ I NAZWISKO KIEROWNIKA PROJEKTU Maciej Mańko

Tytuł projektu: "Galaretowaty zooplankton jako wskaźnik zmian klimatycznych w Arktyce

Ocean Arktyczny to najwrażliwszy na zmiany klimatyczne, a tym samym najszybciej ogrzewający się, region wszechoceanu. Wpływ ocieplenia obserwowany jest obecnie w wielu aspektach funkcjonowania Arktyki. Począwszy od bezpośredniego wzrostu temperatury wody, poprzez poszerzenie zasięgu dystrybucji borealnych mas wodnych w wyższych szerokościach geograficznych i subsekwentne obniżenie zasolenia m. in. w efekcie topnienia lodowców, a skończywszy na reorganizacji sieci troficznych tego ekosystemu.
Ostatni ze wspomnianych poziomów zależnych od klimatu modyfikacji ekosystemu Arktyki jest szczególnie dla niego istotny, w znacznej części pozostaje jednak niezrozumiały. O ile współczesna nauka nie ma problemów z teoretycznym wyjaśnieniem obecności ekspatriantów pacyficznych lub atlantyckich w Arktyce, czy też zmian fenologii występujących tam organizmów to ilościowy zasięg tych zmian jest ciągle nie znany.
Aby móc odpowiedzieć na pytania, gdzie w Arktyce zmiany klimatyczne mają najbardziej prominentne efekty, jakie są mechanizmy ich zachodzenia oraz jakie mogą być ich potencjalne dalekosiężne skutki, należy wybrać odpowiednio reprezentatywną grupę organizmów i prześledzić jej zmienność wieloletnią. Wielu autorów sugeruje wybór zooplanktonu, jako grupy ekologicznej, której przestrzenna dystrybucja i różnorodność gatunkowa jest w znacznej części wyjaśniana przez zmiany klimatyczne. Jednak równoczesne prowadzenie badań nad całą grupą zooplanktonu jest, ze względu na jej złożoność taksonomiczną, poza zasięgiem większości badaczy. Słusznym jest więc wybranie tylko niewielkiego zespołu spośród tej grupy, reprezentującego wzorcowy schemat reakcji na zmiany środowiskowe. Dobrym wyborem do takiego celu wydaje się być ekologiczna grupa galaretowatego zooplanktonu, do której zaliczane są, przede wszystkim parzydełkowce i żebropławy.
Wspomniane galaretowate organizmy są istotnym elementem kształtującym pelagiczne ekosystemy i zależności trofodynamiczne w nich zachodzące. W Arktyce pomimo relatywnie niskiej biomasy (wyłączając zjawiska tzw. jellyfish blooms), w porównaniu do pelagicznych skorupiaków, mogą stanowić jedną z ważniejszych grup drapieżników. Dobrym przykładem ich drapieżnego charakteru jest istotne kształtowanie lokalnych zasobów łowiskowych ryb. Wybór galaretowatego zooplanktonu, do roli wskaźnika zmian klimatycznych, jest jednak w głównej mierze podyktowany nie jego bezpośrednią istotnością dla funkcjonowania pelagicznych ekosystemów, lecz mechanizmami dynamiki reakcji na zmiany środowiska. Różni autorzy jako uzasadnienie przydatności galaretowatego zooplanktonu wymieniają: brak fizjologicznego stanu sytości (tj. zmienność przestrzenna niezależna od dostępności pokarmu), ekstremalnie wysoką płodność i zdolność do regeneracji (tj. szybka odpowiedź na korzystne warunki środowiskowe i na nawet niewielkie ich perturbacje) oraz tworzenie agregacji biernie unoszonych w toni wodnej (tj. dystrybucja silnie zależna od warunków środowiskowych). Znajomość tych aspektów ekofizjologii organizmów galaretowatych ograniczona jest w większości jedynie do danych pochodzących z warunków eksperymentalnych. Co więcej, ich różnorodność gatunkowa i przestrzenna w ekosystemach polarnych oraz czynniki je kształtujące, są również w dużej mierze niezbadane.
Powyższa argumentacja uzasadnia więc prowadzenie kompleksowych, wieloletnich badań nad galaretowatym zooplanktonem w kontekście rozpoznania efektów i kierunków zmian klimatycznych zachodzących w Arktyce. Projekt proponowany w niniejszym wniosku wpasowuje się w ten tor prowadzenia studiów, tj. opisuje i analizuje abiotyczne deskryptory środowiska i przy ich pomocy stara się wyjaśnić zmienność bioróżnorodności organizmów galaretowatych. Wspomożony narzędziami morfometrycznymi, projekt ten może również przyczynić się do lepszego zrozumienia cykli rozwojowych tych enigmatycznych zwierząt, tym samym ułatwiając wnioskowanie o procesach kształtujących ich lokalną bioróżnorodność. Dodatkową zaletą opisywanego projektu jest grupa jego celów pobocznych, wśród których znajdują się między innymi aktualizacja baz danych bioróżnorodności gatunkowej dla Oceanu Arktycznego, opracowanie i walidacja metod morfometrycznych analiz galaretowatego zooplanktonu oraz utworzenie ogólnodostępnego internetowego klucza taksonomicznego do oznaczania arktycznych parzydełkowców i żebropławów.


 

 
NAZWA WYDZIAŁU Wydział Oceanografii i Geografii
NUMER UMOWY 0203/DIA/2015/44
OKRES REALIZACJI 31.08.2015- 30.08.2021
KWOTA FINANSOWANIA 195 000,00 zł

 

IMIĘ I NAZWISKO KIEROWNIKA PROJEKTU Paweł Wityk

Tytuł projektu: "Specyficzne oddziaływania białko-DNA a sensybilizowane uszkodzenia fotochemiczne i radiacyjne w modyfikowanych oligonukleotydach. Modelowanie molekularne oraz badania fizykochemiczne elementów organizacji w komórkach w kontekście skojarzonej foto- i radioterapii nowotworów

Celem projektu jest przeprowadzenie badań teoretyczno-eksperymentalnych, których podstawowym celem jest ustalenie wpływu oddziaływań specyficznych pomiędzy odpowiednimi peptydami a sensybilizowanymi oligonukleotydami na wydajność uszkodzeń generowanych fotochemicznie i radiacyjnie.

 
NAZWA WYDZIAŁU Wydział Chemii
NUMER UMOWY 0138/DIA/2014/43
OKRES REALIZACJI 29.08.2014- 28.08.2018
KWOTA FINANSOWANIA 199 210,00 zł

 

Pokaż rejestr zmian

Data publikacji: wtorek, 17. Listopad 2020 - 07:23; osoba wprowadzająca: Agnieszka Ożóg Ostatnia zmiana: czwartek, 25. luty 2021 - 14:45; osoba wprowadzająca: Agnieszka Ożóg